چرا آذری ها به جنبش سبز نمی پیوندند؟

رویدادهای بیسابقه در یكسال گذشته باعث بروز صحنه های نبرد خیابانی در شهرهای بزرگ و كوچك ایران گردیده است. تهران به عنوان بزرگترین محل تجمع سبزها ركوردی بیسابقه از حضور سه و نیم میلیون سبز در خیابانهای پایتخت را رقم زد.اصفهان،شیراز و گاهی مشهد و اهواز جولانگاه سبزهای معترض بود البته در ابعادی كوچكتر از تهران.ولی دریغ از تبریز؛یادمان نمیرود راهپیمایی 29 بهمن 56 كه سرآغاز انقلاب شد وتظاهرات عاشورای سال 57تبریز كه پایه های سلطنت پهلوی را لرزانتر از هر وقت دیگر ساخت.تبریز از اول نماد مبارزه با زور ودیكتاتوری بوده.سرداران دلیر و سربازان شجاع آذربایجان صدسال پیش مشروطیت را برای ایران به ارمغان آوردند و با خون خود درخت آزادی را برای همه ایران آبیاری كردند.در مورد نقش آذربایجان در انقلاب57 آیت الله خمینی گفتند:"اگر قیام مستمرآذربایجان نبود انقلابی در ایران روی نمیداد".كه البته حرفی است بجا.

اما امروز در شرایط حساس كنونی كه آزادی ایران به همه ایرانیان بستگی دارد و همه شهرهای كوچك و بزرگ ایران به سهم خود شهید و اسیر میدهد،آذربایجان به خواب عمیقی فرو رفته.انگار كه هیج اتفاقی نیفتاده.به جز عده ای قلیل كسی اعتراضی نمیكند انگار آذربایجان عزیزمان تبدیل به سوئیس و نروژ شده و فقر و بیكاری در این خطه وجود ندارد و مردم آذری از زندگیشان نهایت لذت را میبرند و تنها مشكلی كه آذریها دارند این شده كه تراكتور بازی بعدیش را میبرد یا نه!

در این وانفسا كه ایرانیان باید همبستگی خودشان را بیشتر و بیشتر كنند آذریها در ورزشگاه همچون هواداران بارسلونا حس ناسیونالیستی شان گل میكند و آذربایجان گویان در پس فكرشان و كلامشان از تجزیه و پیوستن به كشور الهام علی اف(دیكتاتوری از جنس دیكتاتورهای بلوك شرق)یاد میكنند.در بازی تراكتور با پرسپولیس عده ی زیادی از هواداران به فارسها لقب افغانی(برای تحقیر قوم فارس)میدهند.غافل از اینكه بازی خطرناكی را شروع میكنند(و یا ادامه میدهند)

چندهفته پیش در سفری كه به دیار آذربایجان داشتم علت نپیوستن آذری ها به جنبش سبز را از چند نفر پرسیدم،پاسخها جای تامل دارد.ماحصل حرفهایشان این است:ما سال 57 انقلاب كردیم اشتباه كردیم بسمان است خسته شده ایم ما انقلاب میكنیم و كشته و اسیر میدهیم بعد از پیروزی سهم مان را فارسها میبرند به ریشمان هم میخندند تازه برایمان جوك های زشت میسازند ومسخره مان میكنند.ما انقلاب میكنیم ولی بودجه عمرانی و آبادانی تهران و اصفهان را 10 برابر تبریز در نظر میگیرند.زبان مادریمان را ازمون گرفتند.همشون سروته یه كرباسند.برای چه و برای كه انقلاب كنیم؟برای مشتی پان فارسیسم كه تا خرشان از آب گذشت همه چیز را فراموش میكنند.انگار نه انگار كه تا قبل از پیروزی و زمان نبرد ترك دلیر و قهرمان بودیم و بعد از پیروزی ...

این موضوع جای بحث فراوان دارد.به یاد سیاست آخوندی-انگلیسی تفرقه بینداز حكومت كن می افتم.آنقدر بر سر اقلیت های قومی(هر چند آذریها اقلیت نیستند)زده ایم و آگاهانه وناآگاهانه خودمان باعث تفرقه شده ایم كه چنین روزهای حساسی كه جنبش نیاز به حمایت همه ایرانیان دارد اقلیت های ناراحت انتقام خودشان را با عقب كشیدنشان و عدم حمایتشان از ما میگیرند.واقعا نمیدانم به كجا میرویم و به كجا خواهیم رسید ولی این را مطمئنم كه اگر در تبریز عاشورای 57 اتفاق نیفتد و آذریها به جنبش نپیوندند جنبش سبز به پیروزی نخواهد رسید.